دل آواره بــود و وطـن آفــریــدنـد            هـزاران اویـس و قــرن آفـریـدنـد
پی خـویش تا عـاشـقـان را کشانند            دلـیـلـی بر عـاشـق شـدن آفـریـدند

کـسـای یـمـانـی سـه تـن داشـتـه و            تـنـی دیـگـر از پـنـج تن آفـریـدنـد

به گلزار زهرا شکفت حُسن یوسف            و بـر قـامـتـش پـیـرهـن آفــریـدنـد
صـلـه می‌دهـد فـاطـمـه بـر گـداها            که او را گلی چون حسن آفـریـدند

دگر هیچ حرفی ز ما و ز من نیست
حسن هست و دیگر بجز او سخن نیست

حقیر، آنکه مجنون نام حسن نیست            چه بدبخت، آنکه غلام حسن نیست
کسی از درش دسـت خـالی نرفـته            که “نه” گفتن اصلا مرام حسن نیست
سر سـفـره ما نـان و آبی که داریم            یقـیـنا بجـز فیض عام حسن نیست
به صلحـش بـپا کرد جنگی جهانی            قـیـامی شـبـیه قـیـام حـسـن نیـست
به ظاهر مزارش به خاک بقیع است            به باطن جز این دل مقام حسن نیست

بـود قـبـر او قـلب عـشـاق کـویـش
سپاه ملـک هست مـشـتـاق کـویش

در خـانـه‌اش خضر و آدم نشـسـته            کلیم همچو عیسی بن مریم نشسته
عجب غیر عادی مدینه شلوغ است            بـبـین سـائـلان را پی هم نـشـسـته
جواب از درش کرده امشب، خودش هم            مـیـان گـداهـاش، حــاتـم نـشـسـتـه
کرمـخـانه بـاز و کـرم هم فـراوان            کریم جـهـان، صدر عـالم نشـسـته
که امشب فـقـط تا سحـرگه ببخـشد            به شـاه و گـدایـان با هـم نـشـسـتـه

به جودت نظر کن، مبین ظرف ما را
تو سـرریـز کـن کـاسه‌های گدا را

شـکـوه نـبی مـوج زد با ظهـورت            و می‌داد عزّت به هرجا حضورت
هـمیـشه به مادر تو وابـسـته بودی            به قـربـان آن حـس پـاک غرورت
تـو لـبـخـنـد بر نـاسـزایش زدی و            عیان شد بر آن مرد خُلق صبورت
و گـفـتـی: غـریـبی؟ بـیا مـنـزل ما            بـیــا تـا نـمــائــیـم رفــع کــدورت
ز بس که مـحـبت به او کـردی آقا            دلش پُر شد از لطف و باران نورت

تو با دشمنت که چـنـین مـهـربانی
مـبـادا از این خـانـه مـا را بـرانی

خـداونـد را منظـری تو حسن جان            یم جـود را گوهـری تو حسن جان
رسول خدا را چو زهراست کوثر            بر او نازنین کوثری تو حسن جان
بـه کـوری چـشـم حـسـودان ابـتـر            فقـط نسل پیغـمبـری تو حسن جان
به میدان جـنگ جـمـل، دید دشمن            همان حیدر خـیبری تو حسن جان
عـلـمـدار صـفـیـن لــرزیـد وقـتـی            زدی بر دل لشکری تو حسن جان

به پشت تو تکـبـیر سـر داد حـیدر
تو در رزمی اسـتاد عباس و اکبر